در این قسمت به معرفی داروی نورتریپتیلین میپردازیم:
نورتریپتیلین دارویی از گروه ضدافسردگی‌های سه حلقه‌ای یا TCA است. کاربرد اصلی این دارو درمان بیماری اختلال افسردگی اساسی بوده و در برخی بیماریهای دیگر اعصاب و سایر بیماریهای مزمن همچون میگرن و همچنین سندرم خستگی مزمن، نیز کاربرد دارد.این دارو در درمان شب‌میزی (شب ادراری) کودکان نیز موثر است.
نورتریپتیلین از طریق مهار برداشت مجدد اپی نفرین و سروتونین توسط ترمینالهای عصبی پیش سیناپسی، باعث افزایش غلظت آن دو در سیستم عصبی مرکزی میگردد.
دارو پس از دریافت به سرعت و بصورت کامل جذب میگردد.متابولیزم آن کبدی و دفع، از طریق ادرار صورت میگیرد. دارای 3 دوز 10 و 25 و 50 میلی گرم میباشد.این دارو موجب خواب آلودگی میشود.در هنگام حاملگی و شیردهی نباید استفاده شود و همچنین در بیماران قلبی و عروقی بهتر است با پزشک در میان گذاشته شود.همچنین این دارو موجب افزایش اشتها و وزن میشود.
نورتریپتیلین در کبد به وسیله آنزیم CYP2D6 متابولیزه میشود.
نکات برای مصرف این دارو :
1- ازقطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود. درصورت نیاز، کاهش مقدار مصرف بتدریج درطول یک دوره حداقل 4 هفته ای باید انجام شود.
2-در هفته های اول درمان به دلیل افزایش تمایل به خودکشی باید بیمار را تحت نظر قرارداد.
3-بیش از یک داروی ضدافسردگی در یک زمان نباید تجویز شود.
4-برای شروع اثرات درمانی این دارو حداقل 2 هفته وقت لازم است.
5-درمان سالمندان باید باحداقل مقدار شروع شود، زیرا به عوارض جانبی این دارو حساسترند.
6-به علت نیمه عمر طولانی دارو، تجویز یکباره آن در موقع خواب،کفایت میکند.
7-به بیمار باید یادآوری شود که در صورت بروز علائم آنتی موسکارینی به درمان ادامه دهد، چون به این اثرات تاحدی تحمل حاصل میشود.
8-درصورت وجود سابقه مصرف مهارکننده های آنزیم MAO توسط بیمار، باید دوهفته بعد از قطع مصرف آن، مصرف این دارو را آغازنمود.
9-درصورت ضرورت مصرف داروی مهارکننده MAO باید حداقل یک هفته میان قطع مصرف این دارو و شروع داروی جدید فاصله ایجاد شود.
10-این دارو با ایجاد خواب آلودگی، ممکن است براعمالی که نیاز به مهارت و هوشیاری دارند،مانند رانندگی، تاثیر بگذارد.
11-دوره درمان با این دارو باید کامل شود. این دارو نباید بیش از مقدار توصیه شده، مصرف شود.
12-درصورت فراموش کردن یک نوبت مصرف دارو، اگر رژیم درمانی بصورت چند نوبت در روز باشد،به محض به یادآوردن، آن نوبت باید مصرف شود، مگراینکه تقریباًزمان مصرف نوبت بعدی فرارسیده باشد.در اینصورت، مقدار مصرف بعدی نیز نباید دوبرابر گردد. اگر رژیم درمانی بصورت مصرف درهنگام خواب باشد، نباید هنگام صبح دارو مصرف شود. بهتر است در این موارد با پزشک مشورت گردد.
13-به دلیل احتمال بروز منگی و سرگیجه، هنگام برخاستن ناگهانی از حالت خوابیده یا نشسته باید احتیاط نمود.
14-بامصرف این دارو، خشکی دهان ممکن است بروز نماید. درصورت تداوم این عارضه به مدت بیش از 2 هفته، باید به پزشک مراجعه نمود.
15-احتمال بروز حساسیت به نور بامصرف این دارو وجود دارد، لذا ضروری است از پوشش ضدآفتاب استفاده شود.
16-بیمار باید 7-3 روز پس از قطع مصرف تحت نظر باشد.
17-درصورت نیاز به هرگونه عمل جراحی یا درمان اضطراری، پزشک باید از مصرف دارو مطلع شود.
تداخل های دارویی آن:
مصرف همزمان این دارو با مهار کننده های آنزیم MAO باعث تحریک CNS و بالارفتن فشارخون میگردد. این دارو از طریق کاهش آستانه تشنج با اثر داروهای ضدصرع، مقابله میکند. بعضی از داروهای ضدصرع با کاهش غلظت پلاسمایی نورتریپتیلین، اثر ضدافسردگی آن را کاهش میدهند. این دارو اثر پائین آورنده فشار خون کلونیدین و گوانتیدین را کاهش میدهد. مصرف همزمان این دارو با فنوتیازین ها موجب افزایش عوارض جانبی آنتی موسکارینی و تسکین بخش هر دو دارو میشود. همچنین احتمال بروز حملات تشنجی را افزایش میدهد. مصرف همزمان این دارو با داروهای مقلد سمپاتیک ممکن است سبب تشدید عوارض قلبی – عروقی و احتمالاًبروز آریتمی، تاکیکاردی یا افزایش فشارخون شود. مصرف همزمان این دارو با داروهای ضدتیروئید ممکن است خطر بروز اگرانولوسیتوز را افزایش دهد. مصرف همزمان فرآورده های حاوی الکل و سایر داروهای مضعف CNS با این دارو ممکن است سبب بروز ضعف شدید CNS، ضعف تنفسی و کاهش فشارخون شود. سایمتیدین بامهار متابولیسم این دارو، غلظت پلاسمایی آن را افزایش میدهد. درصورت تزریق داخل نخاعی متریزامید همزمان با مصرف این دارو، احتمال بروز حملات تشنجی افزایش می یابدو بنابراین باید از 48 ساعت قبل و تا 24 ساعت بعد از میلوگرافی مصرف نورتریپتیلین قطع شود.
عوارض جانبی مصرف دارو:
خشکی دهان، خواب آلودگی، ضعف و خستگی، تاری دید، افزایش فشار داخل کره چشم، یبوست، تهوع، اشکال در ادرار کردن، کاهش فشارخون وضعیتی،اختلال ضربان قلب، اختلالات خونی، اختلال ادراک ، عصبانیت و بیقراری، واکنشهای ازدیاد حساسیت، اختلالات رفتاری، اختلالات حرکتی، افزایش اشتها و وزن از عوارض جانبی دارو هستند.
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
تکرار علائم بالا حداقل در دو سیکل قاعدگی، تشخیص PMS یا سندرم پیش از قاعدگی را مطرح می کند، اما این سندرم چیست؟ آیا زمینه ارثی دارد؟ آیا قابل درمان است؟
پاسخ این پرسش ها را از دکتر ابوطالب صارمی، متخصص زنان و زایمان، فوق تخصص ناباروری و رئیس مرکز تحقیقات سلولی صارم جویا شده ایم.
سندرم پیش از قاعدگی (PMS) چیست؟
PMS مجموعه ای از علائم جسمی و رفتاری است که به طور دوره ای در خانم هایی که سیکل قاعدگی منظم دارند، ظاهر می شود.
این سندرم با چه علائمی همراه است و چگونه می توان آن را تشخیص داد؟
PMS بر اساس شدت علائم به دو متوسط و شدید تقسیم می شود. نوع متوسط که شیوع آن بسیار زیادتر است و تا 75 درصد خانم های دارای قاعدگی منظم را گرفتار می کند، شامل علائم روحی مانند افسردگی، اضطراب و احساس ناامیدی و نیز علائم بدنی از قبیل تغییر اشتها، پرخوابی یا بی خوابی، سردرد و نفخ شکم است.
نوع شدید را PMDD یا اختلال «ریس فوریک» پیش از قاعدگی می نامند که برخی صاحب نظران آن را یک مقوله بالینی جداگانه در نظر می گیرند و مشخصه آن، برجسته بودن علائم تحریک پذیری خشم، فشار درونی و ناپایداری خلق است و شیوع این اختلال در خانم ها بین 3 تا 8 درصد است.
به گفته برخی، هر خانم مبتلا به PMS معمولا علائم خاص خود را به صورت دوره ای دارد. با این گفته موافقید؟
بله در PMS علائم به طور دوره ای تقریبا از هفت تا ده روز پیش از شروع قاعدگی بروز می کند و علت آن حساسیت بافت های بدن به تغییرات دوره ای هورمون ها در طول سیکل ماهانه است.
در مواردی دیده شده که با افزایش سن و در سنین قبل از یائسگی، علائم PMS بروز می کند یا تشدید می یابد که احتمالا به علت افزایش حساسیت این خانم ها به تغییرات هورمونی است
معمولا چند درصد زنان در سنین باروری به این سندرم مبتلا می شوند؟
نوع خفیف PMS در 75 تا 80 درصد زنانی که پریود منظم دارند، دیده می شود و 3 تا 8 درصد علائم شدیدتری را تجربه می کنند.
مهم ترین علت این سندرم چیست؟
در یک سیکل قاعدگی، سطح هورمون های استروژن و پروژسترون بالا و پایین می رود و این تغییرات می تواند، سطح هورمونی مثل سروتونین را که هورمونی موثر بر خلق فرد است، تحت تاثیر قرار دهد. این تغییرات در تمام زنان با پریود منظم اتفاق می افتد، اما به نظر می رسد، افراد دچار PMS نسبت به این نوسانات حساس تر هستند.
برخی تولد فرزند، بستن لوله های رحمی، برداشتن رحم، شروع یا قطع مصرف قرص های ضدبارداری یا استرس در پی یک حادثه را ـ که به شوکی در سیستم غدد درون ریز منجر می شود ـ به عنوان عوامل ابتلا به PMS برمی شمارند. آیا شما با این موضوع موافقید؟
مصرف قرص های ضدبارداری چون از نوسانات هورمونی جلوگیری می کند، یکی از درمان های توصیه شده برای PMS به شمار می رود، اما رابطه ای بین زایمان و بستن لوله های رحمی و برداشتن رحم به طور مستقیم با PMS شناخته نشده است؛ با این حال هر موردی که به عنوان استرس برای زنان محسوب شود، می تواند باعث تشدید علائم PMS شود.
آیا PMS زمینه ارثی دارد؟
بله، پژوهشگران در مطالعات متعدد به شواهدی دست یافته اند که ممکن است عوامل ژنتیکی، فرد مستعد را به PMS و PMDD مبتلا کند. مطالعه ای وسیع روی دوقلوها نشان داد PMS به میزان زیادی به ارث می رسد و عوامل محیطی نیز در آن نقش دارند. ارتباط بین علائم قاعدگی در مادران و دختران و بین خواهران نیز تاثیر ژنتیک را نشان می دهد.
آیا این سندرم با افزایش سن افزایش می یابد؟
بله در مواردی دیده شده که با افزایش سن و در سنین قبل از یائسگی، علائم PMS بروز می کند یا تشدید می یابد که احتمالا به علت افزایش حساسیت این خانم ها به تغییرات هورمونی است.
مدت زمان ابتلا به این PMS چقدر است؟ به عبارتی برخی آن را از پنج روز تا یک هفته پیش از قاعدگی و در برخی افراد 14 روز پیش از قاعدگی تا شروع خونریزی می دانند. با این طبقه بندی موافقید؟
شروع علائم در نیمه دوم سیکل قاعدگی است و با شروع پریود قطع می شود، هر چند در بعضی افراد، علائم تا بعد از شروع پریود ادامه پیدا می کند. نکته اصلی در PMS، فقدان علائم در نیمه اول سیکل قاعدگی است و تقسیم بندی پنج روزه یا چهار روزه مطرح نشده است.
آیا این بیماری قابل درمان است؟
بله در مرحله اول از درمان های محافظه کارانه استفاده می شود که شامل ورزش منظم، تکنیک های آرام سازی (ریلکسیشن) و درمان های کمکی با املاح و ویتامین هایی مثل ب6، کلسیم، منیزیم و ویتامین های ای و دی است. این درمان ها در بعضی افراد علائم را بهبود می بخشد و عارضه چندانی ندارد.
مصرف داروهای هورمونی نیز مثل قرص های جلوگیری از بارداری ـ که نوسانات هورمونی را از بین می برد ـ می تواند در کنترل این علائم مفید باشد.
اگر این روش درمانی هم باعث کنترل بیماری نشود، می توان از داروهای ضداضطراب و ضدافسردگی در دوزهای مختلف برای بهبود علائم بهره گرفت.
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
تابلویی که در عکس می‌بینید جاده‌ای را نشان میدهد که به یک خانه منتهی میگردد. این صحنه چه چیزی کم دارد؟
یک ماشین:
در زندگی شخصی، به بیشترین چیزی که اهمیت می‌دهید پول است
خط کشی وسط خیابان:
خیلی موشکافانه و حساس به مسائل می نگرید و معمولا همین کار در زندگی باعث رنجش خاطر شما می گردد.
یک پرنده:
آرزوها و اهداف بسیار بزرگ و دور و درازی دارید و حاضرید برای رسیدن به آنها هر رنجی را تحمل کنید.
گل:
بسیار احساسی و زودرنج هستید و از دلی پاک بهره مند هستید.
هیچ چیز:
آدمی بسیار بی خیال و بی توجه هستید،دست به کارهای احمقانه میزنید و از ضریب هوشی پایینی بهره مند هستید.
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
نقطه ضعف خود را بشناسید و از همین حالا دست به عمل بزنید .قبل از اینکه بخواهید ذهنتان را آرام کنید ، عصبانیت ، نگرانی ، احساس گناه را دور بریزید و بعد بخوابید .همیشه مثل اردک عمل کنید ، در ظاهر آرام و ساکن باشید اما زیر آب نهایت سعی خود را بکنید و پا بزنید .بهتر است متوجه آینده باشید چون وقت زیادی را در آن می گذرانید نظرتان را بگویید .
ضعف های خود را بشناسید روی نقاط قوت خود متمرکز کنید ، نقاط تهدید کننده خود را بشناسید .اگر همه راهها به شکست منتهی شدند سطح معیارها و توقعات خود را پایین ببرید .مراقب افکار خود باشید ، آنها حرفهای شما را تشکیل می دهند .مراقب حرفهای خود باشید آنها اعمالتان را تشکیل می دهند .مراقب اعمال خود باشید ، اعمال عادت می شوند .
مراقب شخصیت خود باشید که در سرنوشتتان موثر خواهد بود .یک الگوی خوب بهترین نصیحت است الگوی خوب معادل 10000 کلمه ارزش دارد .وقتی بحث کردن هیچ فایده ای ندارد بهترین کار این است که راضی شوید .یک متشکرم که بلافاصله گفته شود همیشه موثرتر از یک نامه دو صفحه ای تشکر است که یک هفته بعد فرستاده شود .
یک مداد کوتاه بهتر از یک خاطره بلند است .در همین زمینه پروفسور رابرت پوتنام محقق و استاد دانشگاه هاروارد می گوید : یکی از موارد شاد بودن انسان داشتن روابط قوی اجتماعی و خانوادگی است .هر چه فرد از روابط بیشتر اجتماعی برخوردار باشد از سلامت قوی روحی و روانی برخوردار شده و بر شادی وی افزوده خواهد شد .
به گفته این محقق انسان ذاتا موجودی اجتماعی خلق شده که احساس درونی کمک به دیگران در او وجود دارد ، بنابراین با داشتن چنین روابطی احساس سبکی و شاد بودن به فرد دست می دهد .همچنین وی افزود : بنابر تحقیق های به عمل آمده یکی دیگر از موارد داشتن جامعه شاد اعتماد به یکدیگر در جامعه است
در انتهای این گزارش نتیجه گیری شده است که در آینده جهت رسیدن به یک جامعه واحد و سالم نیاز است تا افراد علاوه بر داشتن روابط دوستانه ، دارای انگیزه و هدف مشترک باشند تا رسیدن به آن در کنار یکدیگر فعالیت کنند .بدین صورت این گروهها در یکدیگر حل شده و در نتیجه عقاید و فرهنگ های طرف مقابل مورد احترام قرار می گیرد ، اعتماد بین این گروهها بالا رفته و از جامعه ای واحد و سالم برخوردار خواهیم شد .
این مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
عناوین یادداشتهای وبلاگ
بایگانی
دسته بندی موضوعی
